HAYALLERİNİZ İÇİN SAVAŞIN.

Hayalleri yıkılan kadın, hayatta beni en çok yaralayan şeylerden biri. Hayata dair her anlamdan bir pay çıkaran insan; mutlu insandır. Hayalleri yıkılan kadın artık hiçbir şeyden anlam çıkaramaz, en acısı da budur aslında onun için. Boş bakar derler ya etrafına boş bakmaz sadece anlam ifade edecek birşey bulamaz artık etrafında. 

Yolda bir kadınla karşılaştım. Yanımda annem olduğu için bankta yanımıza oturdu. Arkasına doğru dönük bir şekilde ağlıyordu. Annem : ne oldu dedi? Boşver abla anlatınca değişecek mi dedi. Annem ısrar etti: anlat. Anlat ki yükünden kurtul, rahatla. Başladı anlatmaya:

14 yaşına girmiştim. Bizde regl olmaya başladığında evlenirsin. Evlenmezsen, ya sevdiğin olduğunu düşünüp öldürürler ya da sokağa atarlar. Bekaret testine de götürmelerini unutmayayım. Ben maalesef hiçbir kriterlerine uymuyordum. Ben öğretmen olmak istiyordum. Okumak istiyordum. Sevdiğim biriyle evlenmek istiyordum. Bu benim hakkım değil miydi? Karşı çıkamadım, çocuktum daha. Evlendim, 24 yaşındaki kocamla. Bana yatak odasında hep işkence yaptı. Burası bizim özelimiz. Bunu annen ve baban bile duymayacak. Sen kocanı memnun etmekle yükümlüsün. Bende böyle mutlu oluyorum. Rahmime o kadar çok yabancı cisim zorluyordu ki rahmim yırtıldı. Ağlıyorum ama yaşadıklarım için değil, yaşayamadıklarım için. Böyle olmamalıydı. 44 yaşındayım. 2 tane çocuğum var. Biri lise 2’de biri de 8. sınıfta. İkisi de okul birincisi. 2 sene önce kaybettim eşimi.Aslına bakarsan ben çocuklarımın babasını hiç sevmedim! SEVEMEDİM…

İnsan sevdiği biriyle beraber olunca sanki dünyalar onunmuş gibi oluyor mu acaba? En çok bunu merak ediyorum. Ben hiç kocama sarılmadım, elini tutmadım, güzel sözlerle seslenmedim ona. Ayıp çünkü. Neresi, neyi ayıp bunun? Ben mutlu olmak istedim ama izin vermediler! İnsan bir şeylere kırılamaz mı abla? Ben de insanım bende kırıldım, gücendim eşime. Zoruma giden şeyler oldu. Her şeye tamam diyemedim. Ufacık bir suratımın asılmasında asılan tarafın bura mı diye dayak yedim. Gözlerimi morartana kadar vurdu. Sonra evden çıkarken kapıyı üstüme kilitledi. Gelenler görmesin diye. 

Gelenleri bu kadar çok düşünüyordun neden oynuyordun insanlara? Gerçekte mutlu olmak ve etmek çok zor bir şey mi soruyorum sana. Ne kadar acı değil mi? Kocamla anılarıma bir bak! Hiç iyi hatırlayacağım bir şey bırakmamış bana. Her yol onun yankılanan ve bana bağıran sesine çıkıyor. Ellerimi tuttuğu ellere değil elini vurduğu yerlere çıkıyor. Geriye bıraktığı tek şey: hayalleri yıkılan kadın…

Çok kızgınım abla. Babama, anneme, abilerime, kendime, ona. Hepsinin sorumlusu onlar. Bir insanın hayatı nasıl karartılır bana bunu yaşattılar. Anneme babama anlattığımda dayak yediğimi oturacaksın kızım kocandır dediler. Beni çekip almadılar yanına. Hepsinde beddualarım var. Hepsinde…