Duydunuz değil mi daha önce suçlu sensin hep diyeni. Ya da kendi hatalarını görmezden gelip, olmamış gibi davranıp bütün her şeyde sizi suçlayanları. Zavallılar. Acıyorum bunlara. Hata yapmak için varsın sen bu dünyada. Devamlı bir suçlu aramak hangi akıl karı bir iştir ki devamlı hayatında bunu uygularsın. Hata yap, düzelt, devam et. Hayat bu döngüden ibaret değil mi? Yok ama bunlar o hataları doğru olarak görmeye devam etsinler. Sonra da işin içinden sıyrılmak için hep bir suçlu arasınlar. Yok öyle bir dünya! Ne ala memleket! İnsanların bu hayattaki hatalarında en suçlu kişiler: anne ve babalarıdır. Hesabını soracak birileri varsa bunlar onlardır. Aldatır, aman oğlum sen erkeksin derler. Aman kızım tapusu sende derler. Döverler, aman ne olacak sanki sokağa mı attı derler… Bunların zihniyetlerine tüküreyim! Tükürelim! Böyle evde doğan çocuklara üzülüyorum. Bunlara nasıl cevap verip kendilerine getireceğiz peki?…
Hatalarından ders çıkarmayan insanlara sürekli hatalarını hatırlatacağız. Hala daha sizi suçlamaya devam ediyorsa tamam kabul suçluyum deyip susmayacağız. Neden kabullenelim ki biz yapmadığımız bir şeyi? Çoğumuzun tercih ettiği bir şey değil mi aslında susmak. Kendimize en büyük eziyetimiz. Kendimizden nefret etme biçimimiz. Bunu yapmamak aslında o kadar basit ki. Evet, susmak bir tercihtir. Hiçbir zaman mecburiyet değildir. Birilerine muhtaç değiliz biz. Sevgiye, güler yüze muhtacız aslında. Neden bizden bunu esirgeyen zavallı yaratıkların yanında ömrünü hiç eder ki insan? Bir durun ve düşünün bunu. Sorgulayın.
Susmamayı başardık. O zaman suçlamayı da bırakacaklar. İnanın buna. Tepenize insanları siz çıkarıyorsunuz. Başkası değil. Devam eden sürü hatalar varsa ve hep bunun ucu sizi suçlamaya geliyorsa kendinizi suçlayın elbette. Konuşmak, kendini ifade etmek aslında ikanın en temeli. Hatalarını kendi düzeltemiyorsa biri onu psikoloğa götürmeyi kendinize görev edinin. Karşınızdaki insan gibi yaşasın ki sizde insan gibi yaşayabilin. Öbür türlüsünü düşünün şimdi. Susmak, çaba göstermemek, kabullenmek kimin ne işine yarayacak ki? Hırpalanırsınız, yorulursunuz ve mutsuz olursunuz. Şimdi, size sürekli suçlu muamelesi yapan insanı düşünün ve aslında onun suçlu olduğunu en başından beri ona anlatın. Anlatmayı deneyin. Yavaş yavaş olacak göreceksiniz. Cesaret, ihtiyacınız olan tek şey. Kendinize güvenin, siz böcek değilsiniz. Kimse üstünüzde tepinip, sizi ezemez. Yaratık gibi sizden kurtulmaya çalışanlardan da zaten siz kurtulun. Değmeyeceklerle değil, buna değecek insanlarla uğraşın. Çaba harcayın.