Bize atanmış bazı şeyler vardır. Mesela ismimiz. Doğmadan bellidir bazen de doğduktan sonra belirlenir. Yüzümüz, sesimiz, saç rengimiz, gözlerimiz.. belirlenmiştir önceden. Seçemeyiz. Ama huylarımız vardır ya ha işte asıl anlatmak istediğim de o. Mesela bazılarımız çok cömerttir bazılarımız da tutumludur veya cimridir ne derseniz. Bazılarımız çok iyi kalplidir hep iyi düşünmek ve iyi anmak ister ama bazılarımız da kötü kalplidir hep kötü düşünür, kötülük yapmak ister. Bazılarımız aşırı kıskançtır bazılarımız da çevresinin başarısıyla bile övünür, mutlu olur. Bazılarımız aşırı sinirlidir bazılarımız da aşırı sakin. Bazısı yalancıdır bazısı da dürüst. Bunları biz mi seçeriz yoksa bunlarda aslında hep içimizde bir yerlerde var mıdır?..
Bir insan iyi olmayı kendi seçer bana göre. Tabii kötü olmayı da. Ama bazen bakıyorum da etrafıma aslında bu bizim içimizde hep varmış gibi geliyor. Garip. Kötüdür işte kötülük yapar. Dedikoducudur, iftiracıdır, iki yüzlüdür. Kendi seçmiştir aslında ama bir o kadar da seçmemişte gibidir. Böyle öğretilmiş olabilir mi? Annesi, babası,ailesi mükemmel olan bir çocuk yalancı da olabilir kıskançta. Bunun örneklerini de gördüm. O zaman öğretilmişte diyemeyiz. Ee o zaman? Neden onlar çok iyiyken o kötüdür ki? Açıklamasını bulamıyorum ben.
O kadar sakin bir aileden bir o kadar sinirli bir birey yetişebilir. Yetişebilir ama onlar öyle yetiştirmez değil mi? Sakin olan biri nasıl sinirli yetiştirir ki çocuğunu? Sakinliği öğretmeye çalışır aksine. Ama ilerde yetişkin olduğunda bir bakmışsın o sakin insanları bile en ufak bir şeyde tersliyor olmuş. Ne kadar zıt dursa da bunlar olmuyor mu? Ama ben bunun bir açıklamasını bulamıyorum. Ailesinde kalp problemi yaşayan biri diğer yaşamayanlara göre daha riskli olur. Bu gayet mantıklı. Ama ruhen bakarsak tamamen zıt özellikler. Bunu anlayabilen beni de aydınlatabilir mi lütfen? Aşırı saçma gelebilir size ama düşününce bunun birçok örneğini göreceksiniz.