Diyorum ki; insanların dertlerine ortak olayım, elimden bir şey gelmese de dinleyeyim, fikir vereyim aklına yatarsa dinler belki, iyi hissetsin rahatlasın, yanında olduğumu bilsin… Şimdiye kadar dinlediğim sayısız arkadaşımın derdi: Aşk. Çoğunlukla böyle.. Benim için aşık olmak, ayrılmak o kadar uzak ki dert edinme anlayışıma. En önemli dert haline geliyor bide onu da çözemiyorum. Aç, evsiz, hasta insanları bir dinleseniz bir duysanız çaresiz ve sessiz çığlıklarını.. Dert mi bu yahu ya da dert bu mu dersiniz.
Evet, aşk güzel bir şey. Doğru kişi, doğru zaman, doğru kararlar olduktan sonra daha da güzeldir eminim. Ama tek dert bu değil arkadaşlar. Belki de ailevi sorunlarınız var bi düşünün. Siz yeri geldiğinde ailenizle olan sıkıntıları geriye atıp, körü körüne bağlandığınız insanın acısını çekiyorsunuz. Kim kalıyor sizinle geriye? Asıl düşünmeniz gereken aileniz değil mi? Unutuyorsun ya da alışıyorsun o geçiyor ama ailenin yerini bir şey doldurmuyor. Sevebilirsin ama bazen olmayınca olmaz. Sevme daha demiyorum ama olmayan bir şeyin arkasından yasa bürünmenin kimseye faydası yok. Neyse bana göre aşk nedir:
Önemsemektir. Bazen kendinden daha çok önemsemektir. Yerken, içerken, uyurken bile onun rahatını düşünmektir. Sağlığını, yakınlarının sağlığını, acısını, sevincini önemsemektir. Aşkım, hayatım kelimelerini derinden hissettirmektir ona. Yanında olmaktır kısaca. Yanındayım demek değil ama sadece gerçekten olmak. 5 dakika daha fazla görmek istemektir. Sesini özlemektir. Konuşalım dediğinde bir şeyleri erteleyip ona zaman ayırmaktır. Paranızı bölüşmektir tıpkı yastığı bölüşmek gibi bir hayal kurduğunuz gibi. -Para konusundan nefret ederim ama aşık olduğum insanla bu laf olmamalı ama ne yazık ki bunu çoğu yapıyor, biraz da çıkarcılığa giriyor. Bu da ne yazık ki aşk denen şeyi karşılamıyor bana göre. – Değiştirmeye çalışmamaktır aşk onu olduğu gibi sevmektir. Bazen sinirlenmesine bile aşık olmaktır bazen de gülmesine. Yeni yeni özelliklerini keşfetmeye çalışmaktır. Onu merak etmek, sözlerinin altında bir derinlik aramak… Canı yandığında gerçekten canının yandığını hissetmektir. Bana göre aşk budur. Ama şimdilerde aşk parkta buluşup öpüşmek ve el ele tutuşmaktan öteye gitmiyor. Aşkım dediği insan hastayım dediğinde ” kıyamam yat dinlen ” deyip geçiştiriyorsa aşk bana hep saçma gelecek. Gerçi bu zamanda gerçek aşk kaldı mı sizce? O da meçhul.
