Değeri az bilinen ya da hiç bilinmeyen kıymet. Kıymetin bile kıymeti bilinmez hale geldi. Herkes artık en’ci. En iyisi benim olsun, en özeli benim oldun, en değerli şeyi ben olayım… Elindekilerle yetinmeyi bilen insanların sayısı gün geçtikçe azalıyor. Elindekiler senin hazinen aslında. Dahasını istediğin insan bir gün yoruluyor. Sen istediğinle kalıyorsun, o da çabasıyla bir başına. Herkes kısmetini tepiyor. Çok mutlu olan insan gerek işinde gerek eşiyle gerek ailesiyle, neden daha fazlasını istiyorum’un derdine düşüyor ya da mutlu olmak batıyor mu, anlamıyorum. Gerçekten kıymet bilmek çok mu zor? Şanslı diye nitelendirdiğim insanlarda huzursuzluk, mutsuzluk, bencillik hat safhada.
Daha, daha, daha. Ee belki de eline geçiyor da sen ne anlıyorsun? Her şeye sahip olan insanlar genel olarak çok mutsuz, tabii bu benim gözlemim. Bi bakın etrafınıza; minimalist yaşayan, olduğuyla yetinen insanlar hep daha huzurlu ve mutlu. Fazla para, fazla araba, fazla ev.. Eşyaların içinde kocaman bir yalnızlık. Ne yapayım ki beni evi, arabayı huzurum olmadıktan sonra? Siz daha diyen olmayın arkadaşlar. Dahası hep zarar. Yıkılan aileler, ayrılan sevgililer, biten işlere bi baksanız aslında hepsi dahasını istemekten kaynaklanıyor. Huzur istiyorsan yetinmeyi bileceksin. Zaten senin olan en değerli ve en kıymetli. Zamana ayak uyduranlardan olmayın bırakın zaman size ayak uydursun. Karnınız doyuyorsa, eviniz varsa, sıcacık yatağınız bide kitabınız daha değerli ne olabilir ki hayatta?