O kadar çok ki başaramadık dediğimiz şeyler, başlığı okuyunca anlarsınız siz de. Tabii ki genelleme yapıyorum, herkes için değil bu yazdıklarım, bilin isterim. Biz bir sürü şeyi başaramadık. Nereden başlayayım mesela? Kıskanmamayı, tebrik etmeyi, başarıları takdir etmeyi başaramadık, güzel bir şey yapınca biri sevinmeyi başaramadık, bir şeyler öğrenmeyi, kitap okumayı başaramadık, anlamayı başaramadık, sevmeyi beceremedik, dost olmayı öğrenemedik, paylaşmayı başaramadık, başkalarını da düşünmememiz gerektiğini belleyemedik… Neden peki?
Tek suçlusu ben miyim diye sormalısınız önce kendinize. Bunlar öğrenip ezberlediğiniz şeyler de olabilir. Yani mesela; biz sürekli birilerini kıskanıp, haset eden bir annenin yanında büyüdüysek elbette biz de birilerini sürekli kıskanırız. Ya da komşunun arabası daha pahalı diye komşusuna sürekli arabayla ilgili laf sokan bir babamız olduysa elbette biz de karşımızda daha yüksek fiyatlı alınmış bir şeye hazmedemeyip, kıskanabiliriz. Bunlar öğrenilmiş şeylerdir. Ama bir de aslında böyle bir çevreye sahip değilizdir ama biz böyleyizdir. Her ikisi de sorundur her açıdan elbette. Ama bence ikinci tip daha sorunludur.
Neden daha sorunludur bu tartışma uzar gider. Ben en kısa tahminlerimden bahsedeyim. Her şeyin en iyisi kendinde olsun ister çünkü. Onunki 100 liraysa kendininki 200 olmalıdır. Aşırı derecede aşağılık kompleksi vardır. Aşağılık kompleksi olan insanlara bakın etrafınızda. Zamanında çok aşağılanmıştır, bu artık bir savunmaya dönüşmüştür. Aşırı övünür veya aşırı yalan söyler, fark ettiniz mi?
Sevmez insanları ya da. Yani en mantıklı sebep budur. Hiç sevilmemiştir ya da sevildiği kadar sevilmemiştir. Sevmediği için sevinmeyi de bilmez. Başarılıymış. Ee ne yapayım der geçer gider. En iyi projeye o imza atmış. Kime göre neye göre iyi proje diye sorgular, hep bir açık arar. Böyle insanlar zamanında belki de çok kırılmıştır buna bir şey diyemem. Ama aşırı derecede gaddar olanlara üzülüyorum. En büyük zararı kendilerine veriyorlar farkında değiller.
Böyle uzar gider bu mesele de örnekler. Benim hepimiz için tek bir dileğim var: Takdir etmeyi öğrenmek. İnsanları sürekli aşağılayarak, açıklarını arayarak, onları kırarak, görmezden gelerek kendimizi basit bir hale düşürdüğümüzün farkında olmamız gerekiyor. Herkes ne yaparsa kendine derler ya. Evet, gerçekten de öyle. Birinin başarısını takdir edersek ilerde daha büyük başarılar bizim olur. Buna inanmalı ve tebrik etmeyi öğrenmeliyiz.