Bazı şeyler kafamıza öyle kazınmış ki… Çok güldün çok ağlarsın, siyah kedi görünce saçını çek başına uğursuzluk gelir, yatağında bir şey yeme… Okuyunca çok saçma geldi değil mi? Evet, saçma. O zaman gülme, yoksa ağlarsın. Neden gülmeyesin ki? Gülmeni çalsınlar mı senden? Belki de hayattaki en güzel şeydir, gülmek. İnsanları bırak. Gerekirse kenara it. Gülmek istiyorsan gül, gezmek istiyorsan gez. Tabii ki her şey dozunda güzel. Ama gülmek; hayata tutunmak, yenilenmek, şarj olmak gibi bana göre..
İnsanın elinden gelse her şeye bir kulp takarlar. Gerçi elinden gelmese de takarlar orası ayrı ama. Batıllığın içinde batıllık yaratmak.. Tam bize göre değil mi? Hepsine bir bahane ama gülmeye niye? Gülersen unutursun bazı şeyleri. Ağır şeyler yaşamış olan biri çok gülüyordur. Neden biliyor musun? Çünkü unutuyordur veya unutmak istiyordur. Bizimde bir bahanemiz var ya hani. Aman çok gülme yoksa ağlarsın. Çok gülmek uğursuzluk getirir. Sonra buna inanan insanlar varsa.. Hemen kötü bir şey gelse başına; ” o gün çok güldüm, ondan oldu bu” diye hemen bir bahane yaratacak. Kaçacak gülmekten.
Biz farkında olmadan insandan, insanlığa özgü değerleri çalıyoruz. Bilerek mi yoksa bize de bu öğretilmiş ondan mı bilemiyorum. Ama ne olursa olsun çalıyoruz. Kimseye kendi saçma düşüncelerimizi empoze etmeye hakkımız yok! Kim ne ister, nasıl ister diye düşünmemekte en büyük suçumuz. Sen onların istediklerini verme, onlara. Bazı düşünceler aşırı saçma ve trajikomik farkında değil misin? Biri senin gülmeni istemiyor ve sende onun istediğini yapıyorsun. Düşününce tuhaf geldiğini anlayacaksın. Yavaş yavaş dikte ediyorlar ama bunu. Etrafında kim varsa git gide ona benziyorsun. Bu senin elinde değil. Senin gülmeni isteyenler olsun hayatında sonra ağlarsın diye susturanlar değil.