Günümüzde ilişkiler; bencilce, çıkar üzerine, yalanlı, garip ve anlamsız… Çoğunun maalesef tek derdi: kendisi. Bazen anlayabiliyorum da bu durumu. Kendinin derdi bitmiyor ki başkasını düşünsün. Kendine yetemiyor ki başkasına koşsun. Benim bahsettiğim ilişkiler bu tipte insanlar değil. Daha farklı. Daha anlamsız. Hayatın içinde gördüğünüz ve anlam veremediğiniz türlerden bahsetmek istiyorum. Bunlara nasıl tepki veririz ya da bunlardan nasıl kurtuluruz onu anlatmaya çalışacağım. Bunlardan diye bahsettiklerim de o tuhaf insanlar. İlk olarak yalaka ve gereksiz iyi tiplerden bahsetmeye başlayayım.
Adam karşısındaki insandan nefret ediyor. Arkasından saydırıyor. Öyle şeyler düşünüyor ki hakkında. Ölse sevinir dersiniz. Ölse su vermez dersiniz. Neyse, karşı karşıya geliyorlar. Ya da gelmek zorunda kalıyorlar diyelim. Anlayışlı ve aşırı kibar konuşuyor. Ama nefret ediyor. O gidiyor yine nefret kusuyor. Daha sonra tekrar yolda görüyor. (- Merhaba abi nasılsın? -İyiyim canım sen nasılsın? – Bende iyiyim abim bildiğin gibi. – Var mı bir isteğin? – Canın sağolsun bana yeter. – Hadi o zaman görüşürüz. – Görüşürüz can abim. {Anlamsız bir gülümsemeyle.} Gülmemek için zor tutuyorum kendimi. Yakından şahit oluyorum buna ve başkası adına utanıyorum derler ya işte onu tam anlamıyla yaşıyorum. Böyle ölecekler ya en çokta ona üzülüyorum. Ağır olmalı insan bir ağırlığı olmalı. Sevme, zorunda mısın? Hayır. Ona göre davran o zaman ne gerek var şaklabanlığa?
Bir de işi düşünce yüzüne gülenler var ya. İyilik meleği sanırsın. İşini hallettirene kadar yağlar ya seni. Yedirir, içirir. Bir cini olsa daha çok sever dersiniz ya o kadar bile sevmez sizi. Ama dersiniz ki hakkında yanılıyor muyum acaba? Acaba dedirttirir size. Profesyonelliği kırk senelik ustada yoktur. Aciz, zavallı, ezik. Kendi başına bir halt beceremez. Başkasına hep muhtaç yaşamış asalağın tekidir. Sonunda da halledersiniz işini çoğu zaman. Sonra dersiniz ki; niye yaptım, niye ortadan kayboldu, niye, niye, niye? Sormayın, bulamazsınız. Suç sizde değil ondadır.
Karşılaştığım en sık tipler bunlar. Bu ilişkiler ilişki de değil yalnız. Ya mecburiyet ya korkaklık. Bu gibi tipler niye hayatınızda var önce bunu bir düşünün. Özgürsünüz siz. Hayır diye bir kelime var ya hani bunu hatırlatın kendinize. Görüşmeyelim, konuşmuyorum, selam vermem, muhatap olmam, gerekirse haddini bildiririm, yazma, adımı anma… Bunun gibi birçok kelime var. Söyleyin, bu gibi ilişkiler içindeyseniz de çıkarın o ilişkiden kendinizi. Acınacak değil imrenilecek bir tip olun.