Bazı sonlar bize ne yaşatacağını haber verir aslında. Tehlikeliyim der, yasağım der, üzerim der, kırarım der, yara alırsın der… Der de der bize ama biz? Yaşayacağımız sonlar bize aslında bir takım belirtiler verir öncesinde. Hep bir bahane veya tesadüflerle karşımıza çıkar. Peki hiç düşündünüz mü biz o son denilen yolu bile bile neden yürürüz? İnsan neden sonunda üzüleceği şeyleri yapar veya söyler? Neden kendimizi geri çekmek varken illa da gideriz o sona? Mantıksızlıktan mı yoksa ahmaklıktan mı? Defalarca aynı şeyleri yaşamış biri neden hep aynı hataları tekrarlar ki? Uslanmaz mı hiç bir insan? Hiç mi ders almaz bazı yaralardan? Kimse değişmez sonuçta. Yeni ve farklı yalanlarla çıkar karşına biri tekrar, unutma. Düşme tekrar sende o zaman aynı hataya. Biraz fikir biraz da öğüt ister misin? Belki de elinden tutanın olmadığı için defalarca kandırıldın. Bende yaptım aynı hataları tekrar tekrar. Bunları yaparsan düşmeyeceksin emin ol;
Yalanlarla kandırıldın. Aşkında, işinde, arkadaşında hepsi kandırdı mı seni? Kandırdı veya aynı hataya düştün ki okuyorsun burayı. O zaman neden tekrar aynı şeyleri dinliyorsun ki? Dinleme onu. Fırsat verme tekrar beynine girmesine. Kesinkes reddet! Aynı yaraları bir daha açmasın o temiz gönlünde. Gönül bir kere kırılınca daha eskisi gibi tutunamıyorsun hayata, biliyorum. Toparlanınca çıkıyor ortaya bu embesiller bunu da biliyorum. Parayı, hayallerini, yaşama sevincini… hepsini tek tek çalıp gidiyorlar. Ama unutma: Sen o sonların sonunu gördün. Defet! En iyi ve en doğru olan bu. Hayır demeyi öğren. Konuşmak istemiyorum demeyi de.
Bazı sonlar son değil aslında. Başlayacaksın hayata yeniden, herkesin ne olduğunu görerek. Fırsat olarak görürsen kazanırsın. Yine düşersen daha çok yaralanırsın. Hayat senin değil mi? Birileri üzsün veya kandırsın diye mi geldin? Yoo. O zaman? Neden seni ele geçirip oynatsınlar ki kukla gibi? Biraz iyi niyetli mi göründün gözlerine. Hemen enayi yaftasını yiyip sömürmeye çalışıyorlar seni. İyilikte hak edene yapılmalı bence. Bazılarından maraz doğuyor gerçekten. Yineliyorum; çünkü bazı sonlar gerçekten başlangıçtır unutma, ayağa kalktığında tekrar vurmalarına izin vermende senin suçundur.