Biriyle uzun zaman sonra karşılaşmak… Arkadaşın olabilir, eski sevgilin olabilir, dostun olduğunu sandığın insan olabilir. Ne hissedersin? Ufak bir kalp çarpıntısıyla karışık heyecan, yüzünün şeklinin değişmesi, yapacağını unutup ya da odaklanamayıp hep o anı kafanda döndürme… Sayabilirim, hemde daha çok. Sonrasında; düşündüğün anılar, kırgınlıklar, kızgınlıklar, özlem.. Sende hangisi daha ağır basar, bilmiyorum. Gördüğün anda iki-üç dakika afallayıp kalırsın. Bir sürü şey geçebilir o an kafandan. Sonrasını merak ediyorum. Bende hep bi öfke olur. Şöyle : Keşke gördüğümde sarılabilseydim, bunlar yaşanmasaydı, yabancı olmasaydık…
İnsanları hayatından çıkarmak kolay olmamalı. Bunu gerçekten seni hak etmeyenlere yapmalısın. Bunu yaparken de ” iyi ki ” diyerek yapmalısın. Ama ufak şeyler vardır. Bitti dersin biter. Gerçekten bitmeyi hak eder mi bazı şeyler? Ufak ama senin büyüttüğün bir olay için bitti deyip çekip gittikten sonra pişman oldun mu hiç? Sonra karşılaştın onunla. Keşke yapmasaydım dediğin oldu mu? Olduysa eğer aha dikkatli ol ; çünkü kaybettiklerin senin için daha fazlasını yapabilir bu hayatta. En iyi o anlar, en iyi o dinler, en iyi o söyler… Kaybetmeden önce iyi düşün. Sonraya sadece keşkeler kalabilir.
Ya da terk edilen oldun mu? Hep sen çekip gitmezsin öyle ya bir gün illa ki terk edilmişsindir. Keşke hayatından çıkmasaydım dediğin oldu mu? Bir kez olsun dinlesin dediğin? Çıktı karşına bir sokakta, sokağın sonuna kadar onunla yürümek istedin mi? Anlasın istedin mi? Tekrar girmek istedin mi hayatına? Yoksa gücün yokta sustun mu? Seni kaybettiği için pişman mıdır acaba? Ya da senden nefret mi ediyordur? Niye eder ki sahi senden nefret? Hak etmiş misindir? Yoksa o zaten nefret dolu mudur? Gitmek istedin diyelim yanına. Ne tepki verirdi? Sıcacık sarılır mıydı bir an olsa bile? Yoksa eliyle iteler, yoluna devam mı ederdi?
Çok üzücü. Bitti. Bitmiş. Birini uzun zaman sonra gördükten sonra unutulmaz bir heyecan aynı zamanda da bir keşke oluyor. Bazen bu keşkeler; bir özlemden doğarken – keşke böyle olmasaydı – bazen de nefretten doğabiliyor – bu insan benim hayatıma keşke hiç girmeseydi -. Bir şey söylemiyorum. Gördüğünüz insan uzun zaman sonra hala içinizde bir acı veya özlem uyandırıyorsa şunu diyebilirim: Çıkarmayın veya çıkmayın hayatından. Sonuna kadar mücadele edin. Gitmesi gerektiği yere kadar gitsin. Zamanı dolmadan bittiğinde, bazı bağlar hep kalır içinde bi uhte. Zaten zamanı dolduğunda uzun zaman sonra görsen veya yakın zaman sonra görsen pek bir şey hissetmezsin.