DEPRESYONDAYIZ

Kategori: YAZILARIM | 0

Farkında mısınız çoğumuz depresyon belirtisi gösteriyoruz veya zaten çoktan girdik. Öylesine yaşıyor gibi herkes. Aşırı mutsuzuz. Çoğu da yaşıyorum sanıyor ama aşırı yanılıyor. Ya da yaşamayı artık yanlış anlıyoruz. Mecburi ihtiyaçlarımızı almayı şükür sebebi sayıyoruz. Tatile bir kere bile gitmemiş insanlar, yazın dondurma alabilmeyi mutluluk sanıyor. Kahroluyorum. Üzülüyorum. Çoğu zaman da acıyorum halimize. Peki nedir bu içine girip çıkamadığımız, üstümüze sakız gibi yapışan depresyon? Bunu nasıl anlarız ve bu durumdan nasıl kurtuluruz, açıklamaya çalışacağım.

 

Öncelikle psikolojik olarak açıklamaya çalışayım. Daha doğrusu okuduklarımı aktarmaya başlayayım. Sürekli bir üzüntü ve ilgi kaybına neden olan bir duygu durum bozukluğudur, denilmiştir depresyona. Depresyon sadece bir keyifsizlik veya anlık bir zayıflık değildir.  Aynı zamanda bir anda çözülebilecek kadar basit bir sorun da değildir. Depresyon, bireylerin kendini psikolojik olarak iyi hissetmediği, çok uzun süreler devam edebilen ve günlük hayatı etkileyen psikolojik bir rahatsızlıktır. Sözcük anlamı “çökkünlük” olan depresyon kendine özgü belirtileri olan; kişinin duygu, düşünce ve davranışlarını olumsuz etkileyerek ilişkilerini, mesleki ve sosyal becerilerini, fiziksel sağlığını bozan önemli bir duygu durum bozukluğudur.

 

Bilimsel açıklamasını yaptık. Neden olan faktörleri de destek alarak öğrenebilirsiniz. Hatta imkan varsa terapi de alabilirsiniz. Ama benim bahsettiğim şeyler farklı olacak. Ekonomik sıkıntılar içinde boğuşan birini ele alacağım. Nasıl geçecek ki bu insanın derdi? Terapi alarak mı? Alsın. İyi de gelsin umarım. Eve geldiğinde bugün ne yiyeceğim derdi ne olacak peki? Kirayi nasıl öderim derdi de geçecek mi? Hayat neden böyle oldu? Hep böyle mi olacak? 2010 yılında bir akşamı hatırlayın. Herkesin evinde karpuz ve peynir vardı diye umuyorum. Balkonda yaptığınız keyfi ve sohbeti hatırlayın. Kira muhakkak ödenirdi nasıl olsa. Bir şey bulamasak yiyecek, ekmek domates yerdik. Şimdi ekmek ve domates almaya zorlanır olduk.

 

Kimseyi suçlamıyorum yanlış anlamayın. Sorguluyorum sadece. Neden böyle oldu ve bitecek mi diye. Üzgün insan görüyorum sokakta. Umutsuz insan görüyorum fırında. Sinirli insan görüyorum manavda. Kavgacı insan görüyorum çarşıda. Nasıl geçecek yahu bu zamanlar? Ne zaman düzeleceğiz biz? Eskiden çoğu insan mutluydu. Umutluydu. Ev ve araba almak basit denecek düzeydeydi. Bir de fırsatçıdır ya çoğu insanımız. Düşene vurmayı severler. Destek olmayı öğrenemediler. Bencil olmayı öğrenmişler veya öğretilmiş. Yazacak daha çok şey var ama bu depresyon yapışacak gibi üstümüze. Nasıl kurtuluruz dedim ya şimdi cevabı sizde. Bu dertler bitmeden kurtulamayız ya hani. Ne yapacağız? Alışacağız.