Hayatında hiç yara almamış olan var mıdır? Eğer varsa bu kişilere imrenmeli miyiz? Bir insan yara almadan ve o yarayı iyileştirmeyi beceremeden nasıl güçlü olabilir ki? Nasıl kendine güven duyabilir? İlla ki yaralanmışızdır diye düşünerek yazmaya devam ediyorum. Öbür türlüsü bana imkansız gibi geliyor. Aşktan yaralanmışızdır, işten yaralanmışızdır, hayallerimizden yaralanmışızdır… daha sayamayacağım kadar sınav var bu hayatta. Peki bu yaraları nasıl iyileştireceğiz?
İlk önce her şey istediğimiz gibi olmuyor maalesef yaşamda. Her şey ayağımıza da gelmiyor ne yazık ki. Hayatı dört dörtlük olan biri de bir tokat yemiştir muhakkak diye düşünüyorum. Her şeyin istediğimiz gibi olmayacağını kabul edelim önce. Hayat o zaman daha basit geçiyor. Kader diyelim. Nasip diyelim. Hayırlısı diyelim. Şans diyelim. Olmayanı kabul edelim. Elbet o zaman geçiyor yaralar. O zaman yavaş yavaş düzeliyor sorunlar. Ama insan işte. Israrcı ya. Aceleci aynı zamanda da. Dert geldiğinde bile olsun bitsin bir an önce diyor. Dertte hiç bir an önce bitmiyor.
Anlatmaya çalıştığım şey: Sabır. Sabretmek gerekiyor. Hatta zorunda da kalıyoruz. Zaman gerekiyor lafı ne klişe geliyordur bazen. Ama her şey zamanla düzelmiyor mu? 1 sene önce üzüldüğün bir olayı hatırla. Hatırlayamadın değil mi? Ya da güldün geçtin. İşte zaman gerek demek bu demek. Yaralarını iyileştirirken bir yoldaş arıyor musun mesela bunu da düşün. Arkadaş olabilir, sevgili olabilir, eş olabilir, ailen olabilir… Yanında oluyorlarsa ne şanslısın! Dinleniyorsan ne kıymetlisin. Kıymetini bil ve destek al. Anlat. Ağla. Öğüt al. Hangisi iyi geliyorsa. Zamanla geçtiğini ya da hafiflediğini göreceksin. Ama hepte derdini düşünüp hayatı kaçırma.
Birileri yanında olmayadabilir. Belki de sen istemeyebilirsin. Bazı insanlar dertleri olduğunda kabuğuna çekilirler. Çok anlaşılır ve saygı duyulması gereken bir şey. Ama istedin ve olmadı. Ne yapalım? Bir de buna mı üzülelim? Üzülecek o kadar konu çıkar ki düşünsen. Yanında olmaması onun sorunu. Onun vicdanıyla alakalı bir konu. Onu kendi sorunuyla baş başa bırak. Sen kendi derdini düşün. Çare ara. İlla birileri mi teselli edecek seni? Sen kendi kendini teselli et. Geçecek de. Üzülme de. Ve buna inan. Kendiyle arkadaş olamayan birinin sayısız arkadaşı olsun, neye yarar ki? Kendinin kıymetini ve bu hayata bir daha gelemeyeceğini, bu hayatta da hiçbir şeyin kalıcı olmadığını bil. Dertlerin bile.