Şu devirde, daha önceki dönemlerde, belki 10 sene önce, geçen yıl veya dün... insan değil bu yahu gerçekten başka bir cins dediğiniz kimseler oldu mu? Laftan anlamaz, uslanmaz, yıkanmayı bile bilmez, düzenli uyumaz, düzgün konuşamaz, işi gücü kavga, özür dilemekten yoksun birini tanıdınız mı? Önce insan olmayı öğren dediniz mi hiç birine? Gerçekten insan olamayan…
İnsan aslında bazen çoğu şeyi zor olsa da sürekli istemez mi? Hadi olsun. Ne olur olsun. Neden olmuyor? Artık dayanamıyorum, olmasını istiyorum. Daha da çoğalır bu takıntılı düşünceler. Oluruna bırak demek basittir. Ama bunu başarabilmek çok zor değil midir? Biz bazı şeyleri ne kadar zorlasakta olmaz. Bunu çoğu kişi yaşamıştır. Ama olsaydı diye düşünmekten kendimizi…
Hep duyarız genelde büyük konuşma sonra başına gelir diye, değil mi? Bu o kadar doğru ki aslında. İnsan yaş aldıkça anlıyor belki de. Kınadığını yaşamadan ölmezsin derler ya, işte tam da o demek bence büyük konuşma. Sizin de başınıza gelmiştir diye düşünüyorum. O hakir gördüğünüz şey her neyse karşınıza çıkmıştır. Birinin bir huyunu mu kınadınız…
Aslında hayatta herkes yalnız ama çoğu bunu istemez. Hep yanımda biri olsun. İşlerimi hep biriyle halledeyim. Evde yalnız kalmayayım, biri gelsin. Hastaneye yalnız gitmeyeyim. Evi yalnız temizlemeyeyim. Dışarıda tek dolanmayayım. Bu uzar gider... Ama insan yalnız başına halledince bir şeyleri, daha iyi hissetmez mi? Tabii ki yalnız kalın demiyorum, yalnız olmayı öğrenin diyorum. Kendi başımıza…
Biz, Türkiye Cumhuriyeti'nin bize atadığı kimlik numarasından mı ibaretiz? Kimlik, sadece bize devlet işlerinde veya resmi işlerde verilen bir tanımlama mı? Sadece bundan ibaret sanan %80'lik bir kesim olduğuna o kadar eminim ki. Kimlik adı üstünde, kim'liktir. Kim olduğumuzu bulmamız veya hala arıyor olmamız bizim elimizde. Tabii bu kimlik; cinsel, dinsel, içsel, işsel... olarak uzar…