Bazı insanlar tanıyorum. İnsanları kırmayı görev edinmiş. İnsanlara önyargı amacıyla bakmayı adet haline getirmiş. Her şey onun için kötü bakmaktan ve görmekten ibaret. Etrafındaki güzellikleri görmeyen, görmek istemeyen sayısız insan. Tek amaçları mahvetmek. Güzel bir sözü, güzel bir anı, güzel bir gülümsemeyi mahvetmek... Acınacak halleriyle övünenler sürüsü... Çok kötü bir dönemdeyiz ve çok zor aynı…
Bazıları var. Gerçekten bazıları sıfatını öyle çok hak ediyorlar ki çünkü onlar hep haklılar. Hep doğrular. Başkalarının düşündükleri, söyledikleri, hissettiklerine kulakları hep kapalı. Nasıl duyabilirler ki onları? Onlar zaten doğru konuşur, onlar doğru yoldadır hep. Kimseyi beğenmezler. Ne konuştukları anlamlıdır ne de hissettikleri. Bunu birkaç yolla yaparlar hep haklılar. Bağırarak Bağırdıklarında hep haklı olanlara ya…
Herkesin hayatında nefret ettiği hatta yüzünü unutmak istediği insan tipleri vardır. Herkes gibi benimde var. Eminim bu insan tiplerinden nefret eden çoğunluktadır. Hatta belki çok iyi birileri olma ihtimalleri varsa bile ben bu huylara sahip olan kişilerden nefret ediyorum. Evet, benim hayatımda yeri olmayan ve olamaz dediğim insan tipleri: 1) Kendini Öven İnsan Sürekli kendini…
ÖĞRETMENLER BİZE GERÇEKTEN ÖĞRETMELİLER bazı değerleri. Saygı duymayı, vicdanlı olmayı, yardım etmeyi, hoş görmeyi... Yoksa her gün koşarak gittiğimiz o yerin bir tahtadan, sayılı masadan başka nasıl betimlemesi olabilir ki? Okula mecburiyetten değil de özlediğimiz için gidersek iyi anılar biriktirmiş ve o zaman öğrenmiş oluruz. İyi arkadaşlar, bizi kıran arkadaşlar, kantindeki kuyruğa girmek için merdivenleri…
Neden? Basit ve açık bir soru. Bir insan neden yalan söyler ve bunu sürekli yapar? Anı kurtarmak için mi yoksa hayatının içine yerleştirdiği ve bozarsa büyük yapboz bozulacak diye mi? Bu arttı maalesef ve artık utanma duygusunu bu lanet veba yavaş yavaş yok ediyor. Çok yanlış bir şey tabii ki ama hadi mecbur kaldın…